Co to jest nauka interpunkcji? Rosyjskie znaki interpunkcyjne

Każdy z nas w szkole musiał pisać dyktanda w naszym ojczystym języku. Prawdopodobnie najbardziej ofensywą był spadek wyniku końcowego z powodu braku lub dodatkowego przecinka. Dowiedzmy się, dlaczego ten symbol i inne podobne są tak ważne w języku i jakie nauki specjalizują się w tej kwestii.

Co to jest nauka interpunkcji?

Pod koniec poprzedniego zdania jest znak zapytania znany nam wszystkim, który sygnalizuje każdemu czytelnikowi, że to jest pytanie, a nie oświadczenie. Właśnie na badaniu takich elementów sygnałowych koncentruje się taka nauka jak interpunkcja.

Ponadto specjalizuje się nie tylko w tworzeniu i regulacji norm i reguł znaków interpunkcyjnych, ale także bada ich historię.

Po co to jest?

Nauczywszy się tego, że przestudiujesz interpunkcję, powinieneś zwrócić uwagę na jej praktyczną wartość. W końcu, na przykład, praktyczne znaczenie ortografii jest dla większości z nas jasne - jeśli nie nauczysz ludzi pisać poprawnie, nie jest jasne dla innych, co chcą powiedzieć: lot lub odchody, itp. Jednocześnie wiele "ofiar" szkolnych represji przestaje się zastanawiać : jaka jest różnica gdzie umieścić przecinek dlaczego jest ona w ogóle potrzebna i dlaczego stworzono całą naukę, aby ją studiować.

Zobaczmy. Interpunkcja jest więc ważna dla ułatwienia percepcji tekstu. Z jego pomocą zdania lub ich części są od siebie oddzielone. Pozwala to autorowi skupić się na myśli, której potrzebuje.

Aby lepiej zrozumieć znaczenie znaków interpunkcyjnych, warto pamiętać o "brodatym" przykładzie z kreskówki "W kraju nieuczonych lekcji" - "Wykonanie nie może być ułaskawione".

Życie bohaterki, Vityi Perestukiny, zależało od miejsca, w którym umieszczono przecinek. Gdyby tak ją postawił: "Wykonaj, nie możesz przebaczać" - Vite byłby zagrożony śmiercią. Na szczęście chłopiec poprawnie zniosł znak: "Nie możesz wykonać, zmiłuj się", a tym samym uciekł.

Oprócz skupienia się na niektórych częściach zdania, często pomaga ono w zrozumieniu jego znaczenia.

Na przykład, jeśli na końcu zdania "Nasza matka przyszła", aby umieścić tylko kropkę, będzie to stwierdzenie faktu przybycia matki.

Jeśli zastąpisz go znakiem zapytania - nie będzie to już stwierdzenie fait accompli, ale pytanie: "Czy przyszła nasza matka?".

Etymologia tego terminu

Po rozważeniu, jakie studia interpunkcyjne i dlaczego są potrzebne, można zwrócić uwagę na pochodzenie tej koncepcji.

Badany termin wywodzi się z łacińskiego słowa punctum, które oznacza okres. Na tej podstawie można przyjąć, że pierwszy znak interpunkcyjny w historii jest właśnie punktem (przynajmniej w rosyjskiej interpunkcji tak jest).

Uważa się, że starożytni Grecy pierwsi używali go jako znaku końca zdania, a nawet całego akapitu.

Znaki interpunkcyjne

Wiedząc, co studiować interpunkcję, warto się nad tym zastanowić. Innymi słowy, zwróćmy uwagę na znaki interpunkcyjne. Są one również określane jako interpunkcja i są zapisanymi elementami niezbędnymi do osiągnięcia takich celów.

Najważniejsze z nich to:

• Separacja / selekcja słów, fraz, segmentów semantycznych w zdaniu lub w całym tekście.
• Wskazują połączenia gramatyczne, a czasem logiczne między słowami.
• Wskaż emocjonalny kolor zdania i jego rodzaj komunikatywny.
• Sygnał o kompletności / niekompletności stwierdzenia / myśli.

W przeciwieństwie do słów, znaki interpunkcyjne nie są członami zdania, chociaż pełnią w nim bardzo ważne funkcje.

Potrzeba takich znaków jest podkreślana przez fakt, że w większości edytorów tekstu, podczas sprawdzania pisowni, błędy w interpunkcji są wyróżnione w oddzielnym kolorze - zielonym, podczas gdy pisownia - na czerwono.

Typy znaków interpunkcyjnych w języku rosyjskim

Aby dokładnie zapamiętać, które znaki separatora są używane po rosyjsku, warto pamiętać o każdej lekcji interpunkcji. Z konieczności wspomniano o większości takich elementów. Wszystkie są podzielone na dwie kategorie: sparowane i niesparowane.

Pierwsze znacznie mniej: cytuje "", nawiasy (), 2 przecinki i 2 kreski.

Służą do wyróżnienia słowa, wyrażenia lub części zdania i są zawsze używane razem, funkcjonując jako całość.

W tym cudzysłowie są również używane do wyróżnienia nazwisk w cyrylicy i jako symbol bezpośredniej mowy.

Przy okazji, najczęstsze błędy w interpunkcji sparowanych postaci polegają na tym, aby zapomnieć o drugim.

Niepowiązane znaki interpunkcyjne są znacznie większe. Są one podzielone na grupy według ich bezpośrednich funkcji. A niektórzy z nich są w stanie spełnić nie jedną, ale dwie role naraz.

• Punkt (.), Elipsa (...), a także znaki - pytające (?) I wykrzyknik (!). Zaprojektowany, aby wskazywać na kompletność semantycznych segmentów zdania lub tekstu. Jednocześnie mogą wskazywać rodzaj komunikatywny, kolor emocjonalny, a także stopień kompletności.
• Dwukropek (:), kreska (-), przecinek (,), średnik (;) mają na celu wskazanie relacji między częściami zdania.
• Kropki (.), Hyphen (-), slash (/) - służą do skracania słów. W odniesieniu do ostatniej postaci pojawia się kontrowersja. Ponieważ niektórzy naukowcy odnoszą się do znaków pisowni.
  
• Ellipsis (...) jest również używany, gdy konieczne jest wskazanie przerw w tekście. Zazwyczaj ten element jest używany podczas cytowania.
• Czerwona linia. Ten znak interpunkcyjny ma specjalne miejsce. Ponieważ nie jest technicznie symbolem, jest po prostu pustym (spacja) pomiędzy słowami lub akapitami.

Analizując powyższe, można zauważyć, że nic nie zostało powiedziane na temat apostrofu. Jednak ten symbol odnosi się do pisowni, a nie do interpunkcji. Więc nie można o nim mówić w tym kontekście.

Historia rosyjskiej interpunkcji

W imperium rosyjskim interpunkcja jako taka nie istniała do drugiej połowy XV wieku. I dopiero w latach 80. zaczęto wykorzystywać ten punkt.

Po około 40 latach przecinki zaczęły pojawiać się w gramatyce.

Połączenie tych znaków w jeden (średnik) nastąpiło później. Ponadto sprawdzenie interpunkcji starożytnych tekstów wykazało, że początkowo służyło ono za znak zapytania. Jeśli więc istnieje znak zapytania podczas czytania dokumentu datowanego wcześniej niż w XVIII wieku, można stwierdzić, że artykuł jest prawdopodobnie fałszywy.

Jednak od XVIII wieku. do oznaczenia pytania użyto specjalnego symbolu. Nawiasem mówiąc, w tym samym okresie w imperium zaczęto używać i wykrzyknik co początkowo sygnalizowało zaskoczenie, a nie wykrzyknik. Dlatego nosił nazwę "niesamowite".

Pierwszymi podwójnymi gramatami języka rosyjskiego były nawiasy, po pierwsze odnotowane podczas sprawdzania interpunkcji w dokumencie 1619.

Kreski, cytaty i kropki pojawiły się także dopiero w XVIII wieku. A Nikolay Karamzin stał się jednym z ich pierwszych i głównych popularyzatorów.

Nietypowe znaki interpunkcyjne, które nie są używane w nowoczesnych rosyjskich

Oprócz dobrze znanych postaci, istnieje wiele znaków, które nie są rozpoznawane przez język rosyjski i wiele innych gramatyk. Jeśli spróbujesz umieścić je w edytorze tekstu, pamiętaj, aby postępować zgodnie z komunikatem o konieczności poprawienia interpunkcji w zdaniu.

• Interrabang - hybryda pytań i wykrzykników.
• Retoryczny znak zapytania, który wygląda odbicie lustrzane zwyczajna postać tego rodzaju. Był używany w języku angielskim tylko kilka dekad pod koniec XVII wieku.
• Ironiczny znak. Zewnętrznie podobny do powyższego, ale nieco mniejszy i umieszczony na początku zdania. Pochodzi z Francji w XIX wieku.
• Symbol miłości, który zaleca się używać w kartkach okolicznościowych. Wygląda jak znak zapytania i jego odbicie, tworząc razem serce.
• Spółgłoska wygląda jak dwa wykrzykniki napisane z jednego punktu. Symbolizuje wyrażenie dobrej woli.
• Znak zaufania. Wygląda jak wykrzyknik wykreślony w kształcie krzyża.
• Autorytatywne. Jest podobny do poprzedniego, ale przecina go nie linia prosta, ale liga. Używane w zamówieniach lub radach.
• Asteryzm. Wygląda jak trzy gwiazdki umieszczone w odwróconej piramidzie. Wcześniej służył do oddzielania rozdziałów semantycznych, a także części książek lub wskazywał drobne przerwy w długim tekście.
• Wykrzyknik i interpunkcja. Zaprojektowany do intonacyjnej selekcji słów lub wyrażeń w zdaniu.