Normy ortoepiczne języka rosyjskiego: tabela, przykłady

Kompetentna mowa ustna - klucz do udanej komunikacji. Zdolność do właściwego wyrażania myśli pomoże nie tylko w przypadku ubiegania się o pracę lub w negocjacjach biznesowych, ale także w życiu codziennym. Aby jednak perfekcyjnie opanować mowę ustną, konieczne jest poznanie i przestrzeganie norm ortoistycznych rosyjskiego języka. Nasz artykuł zostanie poświęcony temu zagadnieniu.

Czym jest ortoepia?

Słowo "ortoepia" składa się z dwóch greckich korzeni - "orthos" i "epos", które tłumaczone są jako "poprawne" i "przemówienie". Oznacza to, że nauka prawidłowej mowy jest tym, co jest ortepą.

Normy ortoepiczne Rosyjski to historycznie ustalone wzorce formowania dźwięków i ich kombinacji. Cechy te powstały w połowie XVII wieku na bazie moskiewskiego dialektu.

Zdolność do prawidłowego i kompetentnego wyrażania myśli zawsze była bardzo pożądana, a nasz wiek nie był wyjątkiem. Poziom biegłości w mówieniu podczas spotkania z osobą może wiele powiedzieć o osobie. A jeśli poziom ten nie zostanie odpowiednio opracowany, wnioski będą rozczarowujące. To szczególnie boli podczas spotkania biznesowego, oficjalnej wizyty lub rozmowy kwalifikacyjnej.

Podział norm ortoepowych

W naszej ortoepii istnieje podział normy na:

• "Starszy", który zachował staromoskiewskie cechy wymowy dźwięków, ich kombinacji, poszczególnych słów;
• "Młodszy", który odzwierciedla tylko wymowę, przyjętą we współczesnej mowie literackiej.

Dziś ortodontyczne normy języka rosyjskiego są niezbędne nie tylko do komunikacji i rozwoju kariery, ale także do udanego ukończenia szkoły. Kurs ortopedyczny jest objęty obowiązkowym programem studiów, chociaż nie jest włączony do zadań egzaminu z jednolitego stanu i GIA.

Sekcje ortopedyczne

W tej nauce są następujące sekcje:

• wymowa dźwięków (samogłosek i spółgłosek);
• wymowa poszczególnych morfemów;
• wymowa imion i imion;
• użycie obcych słów.

Brzmi odgłos

Podstawowe normy ortogeiczne języka rosyjskiego regulują głównie funkcjonowanie dźwięków. Zastanów się nad początkiem tempa wymowy samogłosek.

W naszym języku, podobnie jak w wielu innych, dźwięki samogłosek są podzielone na dwa typy: perkusyjny i nieakcentowany. Rozważ je bardziej szczegółowo. Oddziaływania to samogłoski w silnej pozycji, które wyróżniają się odrębnym dźwiękiem, czyli zdolnością do określania ich siły i zasięgu. Nieakcentowane - samogłoski w słabej pozycji, których dźwięk jest niejasny, wymazany.

Wymowa samogłosek

Tak mówią oropa- tyczne normy języka rosyjskiego na temat wymowy samogłosek (przykłady zostaną zawarte w tabeli).

• Wyraźnie w języku rosyjskim, jak stwierdzono powyżej, podkreślane są tylko samogłoski. Jeśli chodzi o pozycję bez wstrząsu, istnieją następujące zasady. Litery "a" i "o" w sylabie skierowanej w stronę perkusji (przed) są wymawiane jako [a].
• Litera "o", stojąca za zaakcentowaną sylabą i wyrazistą spółgłoską, brzmi jak skrzyżowanie "s" i "a". W transkrypcji taki dźwięk jest oznaczany jako [ъ] i nazywany jest zredukowanym dźwiękiem.
• Litery "a", "I", "e" we wstępnie zaakcentowanej sylabie i po miękkiej spółgłosce są wymawiane jako coś pomiędzy "i" i "e". Transkrypcja jest oznaczona jako [i ^e ].
• Litera "i" po twardej spółgłosce jest zawsze wymawiana jako dźwięk [s].

Poniżej przedstawiamy jaśniej te ortoepiczne normy języka rosyjskiego.

Tablica wymowy dźwięków samogłosek w nieakcentowanej pozycji

Wymowa spółgłosek

Normy ortodontyczne współczesnego języka rosyjskiego regulują również wymowę spółgłosek. Wymieniamy główne.

• Litera "g" charakteryzuje się ogłuszaniem i przekształceniem w dźwięk [k], co jest charakterystyczne nie tylko na końcu słowa, jak i dla innych spółgłosek dźwięcznych. Również "g" może w niektórych przypadkach przejść do [x], jednak jest to raczej wyjątek niż reguła.
• Istnieją spółgłoski w języku rosyjskim, które nie są zmiękczone - "f", "c", "sh". I są dźwięki, które zawsze zachowują swoją miękkość: "y", "h."
• W wielu słowach kombinacja spółgłosek "chn" wymawiana jest jako [shn] i "thu" - jako [pc].
• Wszystkie dźwięczne spółgłoski, z wyjątkiem dźwięcznych, ogłuszają się na końcu.

Teraz usystematyzujemy te ortoepiczne normy języka rosyjskiego - stół jest do tego idealny.

Tabela wymowy konsonansów

Wymowa niektórych morfemów w składzie poszczególnych słów

Ta dość duża część ortoepii również wymaga szczególnej uwagi. Rozważ główne punkty.

• Dla zakończeń w liczbie mnogiej przymiotniki w przypadek nominacyjny używana jest kombinacja dźwięków [ai], [ai]. Na przykład: brązowy - samochód [i], czerwony - czerwony [ou].
• Koniec pojedynczych przymiotników w męskim i nijakim wymawia się jako [ava], [ova], [willow]. Na przykład: pacjent jest chory [jaja], karego - kar [wierzba].

Cząstka

Fakt, że czasowniki kończące się w "tsya" i "tsya" wymawia się z [ca], jest dobrze znany. Na przykład: urodzony - rodzić [ca]. Istnieją jednak pewne niuanse.

W czasownikach nieokreślonej formy osoby trzeciej zakończenie "tsya" / "tsya" może być wymawiane jako [tzs], jeśli stoi na styku zakończeń. Na przykład: check in - sprawdź [tz], meet - meet [tts].

W czasach rozkazującego nastroju zakończenie "tsya" zamienia się w kombinację [t's]. Na przykład: meet - meet [t's].

Na przemian - na

Nadal rozważamy ortoepiczne normy współczesnego rosyjskiego języka literackiego. Przejdźmy do przymiotników, zaimków i cyfr kończących się na "wow" / "to". W takich przypadkach spółgłoska "g" zmienia się na dźwięk [w]. Na przykład: czerwony - czerwony [o], nic - nic [o] o, czwarty - czwarty [o] o.

Należy zauważyć, że takie zakończenia występujące w nazwiskach pozostają niezmienione. Na przykład, Żivago (nazwisko głównego bohatera powieści o tej samej nazwie B. Pasternak).

Skróty graficzne

Skróty graficzne zawierają inicjały obok nazwiska, oznaczenia objętości lub odległości, na przykład litry (l), metry (m), strony (c) i inne podobne skróty używane do oszczędzania miejsca w drukowanym tekście. Wszystkie te obcięte słowa podczas czytania powinny zostać zdekodowane, tzn. Należy całkowicie wymówić to słowo.

Wykorzystanie skrótów graficznych w konwersacji można ocenić jako błąd mowy lub ironia, która może być odpowiednia tylko w pewnych okolicznościach.

Nazwa i patronim

Normy ortoepiczne języka rosyjskiego regulują również wymawianie imion i nazw patronimicznych. Zwróć uwagę, że użycie średnich imion jest typowe tylko dla naszego języka. W Europie nie ma czegoś takiego.

Użycie imienia i nazwiska oraz osoby patronimicznej jest konieczne w różnych okolicznościach, zarówno ustnie, jak i na piśmie. Szczególnie często takie odwołania są stosowane w środowisku pracy i oficjalnych dokumentach. Takie odwoływanie się do osoby może służyć jako wyznacznik stopnia szacunku, szczególnie w rozmowach ze starszymi i starszymi osobami.

Większość rosyjskojęzycznych nazwisk i patronimów ma kilka wariantów wymowy, które mogą się różnić, w tym stopień bliskości z osobą. Na przykład, kiedy spotykamy się po raz pierwszy, wskazane jest wyraźne wymówienie nazwiska i patronatu rozmówcy, jak najbliżej pisania.

Jednak w innych przypadkach ortodoniczne normy języka rosyjskiego (normy wymowy) zapewniają historycznie ustalony sposób użycia w mowie ustnej.

• Patronki kończące się na "-evna", "-evich". W wersjach żeńskich musisz przestrzegać pisemnej formy, na przykład Anatoljewna. W męskim - powiedzmy krótka wersja: Anatolewicz / Anatolicz.
• Na "-evevich" / "-evna", "-evich" / "-ekevna". W przypadku wersji męskiej i żeńskiej dozwolona jest wersja krótka: Alekseevna / Aleksevna, Sergeevich / Sergeich.
• Na "-ovich" i "-ovna". W wersji męskiej dopuszczalna jest forma przyjęcia: Aleksandrowicz / Alexandrych. W przypadku kobiety - wymagana jest pełna wymowa.
• W żeńskich środkowych imionach, utworzonych z nazw kończących się na "n", "m", "c", nie wymawia się [s]. Na przykład, zamiast Efimovna - Efimna, Stanislavovna - Stanislavna.

Jak wymówić zapożyczone słowa

Ortogoniczne normy języka rosyjskiego również regulują zasady wymowy obcych słów. Wynika to z faktu, że w niektórych przypadkach prawa użycia rosyjskich słów są łamane w pożyczonych. Na przykład litera "o" w sylabach nieakcentowanych jest wymawiana tak samo, jak gdyby była w silnej pozycji: oaza, model.

Również w niektórych obcych słowach spółgłoski skierowane w stronę miękkiej samogłoski "e" pozostają silne. Na przykład: kod, antena. Są słowa o zmiennej wymowie, gdzie można wymówić "e" i zdecydowanie i delikatnie: terapia, terror, dziekan.

Ponadto w przypadku pożyczonych słów nacisk jest ustalany, to znaczy we wszystkich formach słów pozostaje niezmieniony. Dlatego w przypadku trudności z wymową lepiej jest odwołać się do ortoepic słownik.

Norma akcentologiczna

Teraz przyjrzyj się bliżej ortopedii i normy akcentologiczne Język rosyjski. Na początek spójrzmy na to, co jest normą akcentologiczną. Tak zwane reguły stresu w słowie.

W języku rosyjskim stres nie jest stały, jak w większości krajów europejskich, który nie tylko wzbogaca mowę i zwiększa możliwości gry językowej, ale także zapewnia ogromne możliwości naruszania przyjętej normy.

Weź pod uwagę funkcję, która wykonuje niestacjonarne naprężenia. A więc:

• stwarza możliwość stylistycznego kolorowania słów (srebro - srebro) i pojawienia się profesjonalizmu (kompas - kompas);
• przewiduje zmianę etymologii (znaczenia) słowa (chalkI - shallow, atlas - atlas);
• pozwala zmienić cechy morfologiczne słowa (os - pine).

Ponadto ustawienie stresu może zmienić styl mowy. Na przykład słowo "dama" odnosi się do literatury, a "dziewczyna" do neutralnego.

Istnieje również klasa takich słów, zmienność stresu, w której nie ma żadnego obciążenia semantycznego. Na przykład Obukh - Obukh, barzh - barzhA. Wystąpienie tych wyjątków wynika z braku jednej normy i równego istnienia dialektu i języka literackiego.

Również stres w niektórych słowach może być po prostu przestarzałą formą. Na przykład muzyka jest muzyką, sługa jest sługą. W rzeczywistości zmieniasz tylko stres, ale w rzeczywistości zaczynasz mówić w nieaktualnej sylabie.

Najczęściej należy pamiętać o ustawieniu stresu w słowie, ponieważ istniejące przeszczepy są dalekie od wszystkich przypadków. Ponadto, czasami naruszenie normy literackiej może stać się techniką indywidualnego autora. Jest to często używane przez poetów, aby linia wierszy brzmiała gładko.

Nie należy jednak zakładać, że akcentologia jest zawarta w normach ortoepicznych języka rosyjskiego. Nacisk i prawidłowa inscenizacja są zbyt szerokie i złożone, dlatego zazwyczaj umieszcza się je w specjalnej sekcji i bada się osobno. Ci, którzy chcą bardziej szczegółowo zapoznać się z tematem i wykluczyć naruszenia norm dotyczących ustawiania akcentów z ich wypowiedzi, zaleca się nabyć słownik ortoepologiczny.

Wniosek

Wydaje się, że mówienie w ojczystym języku może być trudne? W rzeczywistości większość z nas nie wie nawet, ile norm rosyjskiego języka jest codziennie łamanych.